Ár er síðan... 

Það var fyrir ári síðan sem mamma veiktist svo hastarlega af streptókokkasýkingu að henni var vart hugað líf í langan tíma og akkúrat í dag var hendin tekin af henni. Þegar þetta allt saman var að ganga yfir þá fékk ég mikið út úr því og það hjálpaði mér mikið að skrifa til hennar löng bréf - eiginlega ástar- og þakklætisbréf þar sem ég talaði hreint út og lét allt gossa, plúsa, mínusa og bara allt. Þau voru útkámuð í tárum og þegar mamma komst til meðvitundar og fór að getað huxað heila huxun eftir lyfjagjöfina þá gaf ég mömmu bréfin. Ég skrifað m.a. það að ef hún hefði þetta af kerlingin þá skyldi ég sko aldeilis halda upp á sjötugsafmælið hennar, það yrði sko Grasagarðurinn tekinn á leigu, Geirmundur myndi sýna sig og ég veit ekki hvað og hvað. Í gær var komið að skuldadögum. Systir mín elskuleg var búin að vera sveitt að baka í marga daga og kom mamma til Reykjavíkur á fimmtudag til að hafa nægan tíma til undirbúnings. Við sendum hana í heilnudd á föstudaginn og fannst henni það æðislegt. Á meðan þeyttumst við systur um bæinn, í Bónus, Hagkaup og gerðum og græjuðum það sem átti eftir að gera. Byrjaði svo ballið kl. 09 á laugardaginn en þá fórum við niðureftir til að henda á brauðtertur og klára að skreyta salinn - við vorum að allan daginn og rétt náðum að henda afmælisbarninu á réttum tíma í eigin veislu :-) Ég hafði því miður ekki efni á því að leigja Grasagarðinn og Geirmundur vildi ekki koma frítt svo við gerðum það besta út öllu. Veislan var haldin í mötuneytinu hjá vinnuni og skreyttum við salinn á hinn ferursta hátt - með dyggri aðstoð Einsa míns :-) Skemmst er frá því að segja að það komu um hundrað manns, allir skemmtu sér vel, átu, drukku og samglöddust með afmælisbarninu. Myndir komnar hér Annars er afmælisbarnið á leiðinni á Höfn að halda aðra eins veislu fyrir Hornfirðinga, en Fríða syss ætlar að vera hennar sérlegur aðstoðarmaður þar - en hún mamma er bara svo ótrúleg að hún þarf varla aðstoð... hún var að klára postulínsnámskeið um daginn og stendur sig eins og hetja í einu og öllu. Mér finnst hún eiga Fálkaorðuna skilið fyrir attitjútið gagnvart veikindum sínum - en hún hristir allt af sér og stendur alltaf uppi sem sigurverari :-)

Kaldhæðni örlagana haga því aftur á móti þannig til að við Einsi eigum ,,byrjasamanammli" i dag en það eru þrjú ár síðan við ákváðum að hætta að vera vinir og sofa saman - heldur barasta byrja saman og hætta að vera vinir og sofa sjaldnar saman.. hahhaha....