Hreindýr þurfa ekkert að vera svo dýr! 

Ég tók stórt skref í áttina að snobbi og mikilmennskubrjálæði í gær. Við Einar Þór erum búin að ráða til okkar heimilishjálp sem kemur einu sinni í viku og skúrar og gerir það sem mér dettur í hug að láta hana gera. Maðurinn minn kallar hana Hreindýr en ég vil bara kalla hana Stacy, enda er hún neitiv amerikanó og svört eins og nóttin. Hún er hýr á brá, jákvæð og kallar greinilega ekki allt ömmu sína. Hún kom heim í gær til að meta íbúðina og áttum við eftir að negla niður launin hennar, sýna henni hvað á að gera og þetta vanalega... hún vildi ólm bara byrja að þrífa hjá okkur í gær, þótt ég hafi ekki verið búin að gera ráðstafanir þess efnis (föt á gólfum og ýmis tæki og tól hér og þar) og skildum við hana eftir á kafi í gúmmíhönskum. Svo þegar við komum þreytt heim í gærkvöldi, búin eftir vinnu og skvass þá beið okkar heingerningarilmur í loftinu og íbúðin splikk og span.. tilbúin í helgina... Nú þarf semsé drottningin ekkert að vera að tuða og pirra sig lengur yfir því að þurfa að þrífa og taka til eftir þessa þrjá karlmenn á heimilinu, heldur mun ég einbeita mér að því að fara í menikjör, lit og plokk og hafa það gott í pottunum... láta lífið leika um mig, í staðin fyrir að eyða dýrmætum tíma í pirring og þrif.

Svo bíður okkar skötuhjúanna bústaður eftir vinnu í dag... veðrið geggjað, potturinn blautur, færðin fín og lífið er barasta dásamlegt... hvað er hægt að hafa það betra?