Fengum að tala við bæklunarlækninn sem meðhöndlar mömmu í dag sem og yfirlækninn á gjörgæsludeildinni... þessi læknir vissi af einu öðru svona tilfelli af bakteríusýkingu ... það var í Bandaríkjunum og kona missti fót... og okkur skildist að hún hefði farið eftir viku... þorði ekki að spyrja... stundum vill maður ekki vita, bara vona. Ég ætla ekki að eyða orku í að vera reið út í spítalann á Norfirði og ásaka þá þar um að gera ekki neitt í stöðunni fyrr... króra sér bara í kollinum... það hefur ekkert svona alvarlegt tilfelli komið upp á Íslandi... og það þurfti endilega að vera mamma mín... Við elduðum einn af uppáhaldsréttunum hennar í kvöld og skáluðum fyrir henni, ég hvílsaði að henni áðan að ég ætlaði að gefa henni dásamlega gjöf að ári... ætla að halda henni afmælisveislu aldarinnar, helst með Geirmundi eða eitthvað sem hún fílar og bjóða öllum... öllum þeim sem vilja koma og fagna sjötugs ammælinu með henni. Þegar við vorum hjá henni áðan þá virtist hún vera með meðvitund, horfði á okkur og var að þreyfa á öndunarslöngunni (tengd við öndunarvélina) með tungunni, hún hreyfði hægri hendina til og virtist vera með á nótunum... annars veit ég ekki... mér fannst hún þjást... en hjúkrunarfræðingurinn sem er að meðhöndla hana þessa vakt sagði mér, sem mér hefur verið sagt áður, að hún gleymdi verkjunum um leið og mómentið liði hjá... allt gerist á milli draums og vöku hjá henni... ég veit ekki... bara svo lengi sem hún er ekki að þjást og alein... Horfi með öfund á fólk í umferðinni, á leið heim að elda kjötbollur á miðvikudögum og þetta daglega líf... það vill enginn standa í þessu... það er amk allt við það sama... bara bíða og vona... er ekki sú manneskja sem trúi mikið á hjálp að handan, en þar eru víst einhverjir þar að huxa til hennar og hjálpa... sem er bara gott... hún þarf alla þá aðstoð sem hægt er að veita henni.