Get bara ekki orða bundist! 

Ég er ekki manneskja sem hef gaman af því að narta í bakið á öðru fólki... enda er ég ekki að fara að tala um neitt annað en að rekja staðreyndir og hvað annað fólk hefur gert. Þegar mamma er útskrifuð frá gjörgæsludeildinni þá hringir hún í Þorgeir, son hans Kolla til að athuga hvenær Kolli kæmi til Reykjavíkur til að hitta hana. Þorgeir tilkynnir mömmu í þessu símatli að pabbi hans eigi engan pening og að þau systkynin hafi ákveðið að taka fjárræðið sem mamma hafði yfir Kolla. Kolli hefur verið alsheimersjúklingur í mörg ár og því hefur mamma séð um fjárhagslegu hliðina á heimilishaldinu, auk þess að hafa séð um að gefa út reikninga ofl. fyrir Kolla hönd þegar hann var ennþá að vinna. Hvað um það... mamma fer náttlega í sjokk enda eru þetta engar kveðjur sem nenn maður vill fá þegar hann er að skríða af gjörgæsludeildinni og vill fá að sjá makann sinn. Þá kemur í ljós að þau eru búin að fá Kolla til að skrifa undir plagg þess efnis að mamma eigi ekki lengur að vera með fjárráðin hans á sinni könnu, heldur þau sjálf. Kolli skrifar undir hvað sem er hvenær sem er enda er hann orðinn það slæmur af veikindum sínum að það er spurning hvort hann viti hvaða dagur er í dag. Þau mættu upp í banka fyrir helgi og lokuðu öllum reikningum á Kolla nafni og færðu hans viðskipti frá Höfn... á ég að halda áfram? Er þetta alveg eðlileg hegðun? Það nýjasta sem mamma var að heyra var að þau eru búin að færa póstfangið hans Kolla austur í Garð, þar sem þau búa svo allur póstur fer ekki einu sinni upp á Dvalarheimili til hans.
Þegar mamma lá fyrir dauðanum á sunnudeginum 20. mars þá talaði ég við Elínu dóttir hans Kolla því okkur fannst svo mikilvægt að Kolli fengi að koma til Reykjavíkur til að sjá mömmu og vera við hlið hennar ef hún kveddi þessa jarðvist. Hennar mesta áhyggjuefni var hver ætti að sjá um Kolla á meðan á dvöl hans stæði hér, ég sagði að þau væru hvort eð er alltaf hjá okkur svo ég er alveg til í að vera með hann. Þá hafði hún svo miklar áhyggjur af því hver ætti að borga flugfarið... ég varð svo hissa og sagði henni að ég tæki ekki þátt í svona samtali, eða pælingum... ef þetta væri eitthvað mikið mál þá væri ég ekkert að horfa í einhvern svona smápening. Þótti reyndar óhugnanlegt að ræða um eitthvað svona... ,,Hann hlýtur að vera borgunarmaður sjálfur fyrir flugfarinu" segir Elín þá. Um kvöldið hringdi hitt systkynið og var það ekki til að lýsa yfir hluttekningu eða athuga hvað þau gætu gert í stöðunni. Samtalið endaði þannig að ég skellti á Þorgeir með þeim orðum að ég treysti mér ekki til að taka við meiri skít í andlitið.. hann yrði að tala við Fríðu systur mína því ég þoldi ekki meira. Með þeim orðum skellti ég á hann og hef ekki talað við þau systkin síðan. Þeirra útspil í þessari stöðu er semsé að halda Kolla algerlega frá mömmu, enda er hún ekkert annað en blóðsuga í þeirra augum. Persónulega trúi ég ekki öðru en að svona fólk fái það sem þau eiga skilið og maður verður að trúa að réttlætið sigri að lokum... það er ekkert annað hægt. Það er bara leiðinlegt að mamma skyldi þurfa að lenda í þeim... hún á það ekkert skilið, né Kolla karlinn sem bíður og bíður eftir að fá að hitta mömmu. Ég er svo rosalega reið út í þetta skítap... að það hálfa væri hellingur. Eins er ég hissa á öllum börnum þeirra að þau skyldu láta sína foreldra vaða uppi í villu og rugli með afa þeirra... en samt... þetta fólk hefur lítið sem ekkert viljað vita af Kolla og hans veikinudum... veit ekki af hverju ég er hissa... er bara leið... og rosalega reið.