Jamm og jæja.. ætli það sé ekki best að koma einhverju á prent hér... Margt og mikið búið að gerast síðan ég kom við síðast s.s.:
Við skoðuðum íbúð í Eskihlíðinni, búin að gera mér gríðarlegar væntingar, því íbúðin var 4ra herb. með hornbaðkari, 40 fm. bílskúr, gaseldavél og ég veit ekki hvað og hvað.. svo reyndist þetta vera frekar illa skipulögð íbúð með allt of litlum herbergjum og gluggum sem láku. Þar fór það. Kennir manni að búast alltaf við hinu versta og ekki gera sér neinar vonir.
Alli er búinn að fá tvisvar nammi í skóinn, ég er ekki sammála vali jólasveinsins... ef ég hefði fengið að ráða þá hefði hann fengið kartöflu... skólamál eru ekki að ganga neitt sérwstaklega vel :-(
Við erum að fara með Alla í greiningu á miðvikudaginn og verður forvitnilegt að sjá hvað kemur út úr því. Þessi læknir er heila-tauga- og barnalæknir... vona að hann hafi vit á því sem hann er að gera... en býst ekki við neinu, af fyrri reynslu.
Jólin eru víst að koma og undirbúningur þeirra gegnur ágætlega á mínu heimili, ætla að baka eitt piparkökuhús og láta þar við sitja... hef ekki pláss fyrir 18 sortir og finnst smákökur ekkert vera það geðveikislega góðar að þær séu ómissandi á aðventunni. Hreingerningar ganga hægt. Þvottur gengur ekki neitt. Er þó búin að skreyta smá og vefja aðventukransinn. Jólamyndirnar áttu að vera teknar um helgina, en þá datt Alli í skólanum og er með risa marblett á kinninni og ég vaknaði í fyrradag með nýtt höfuð á vörunni, svokallaða frunsu af verstu sort. Fresta því um nokkra daga.
Alli gaf mér jólagjöfina í gær, frímiða á leik Vals og Þórs Akureyri í handbolta. Honum hefði verið gefið þetta í skólanum og hann sagðist ekki eiga neina peninga til að eyða í mig.. svo sá ég þessa frímiða liggja fyrri Pétri og Páli í Hlíðarkjörum... Það er samt hugurinn sem gildir :-)
Kærastinn minn er búinn að vera sveittur að sýna íbúðina sína en engin tilboð hafa komið, enn... þolinmæði... þolinmæði...
Við fórum á jólahlaðborð með Eddunni um síðustu helgi, það var supræsinglý gaman. Við stelpurnar í deildinni höfðum fengið það verkefni að gera e-ð prakkarastrik og fengum við Helga Róbert til að vera Fulli þjónninn. Það tókst mjög mjög vel og átti að henda honum út og alles. Hann var að syngja í míkrafóninn, borða af hlaðborðinu, glápa á brjóst, daðra og drekka fyrir framan alla. Brynja hans Bubba og Magndís töluðu við yfirkokkinn og ætluðust til að hann hennti greys Helga Róbert út... við hlógum og hneyksluðumst með... þetta tókst alveg frábærlega. Fórum samt snemma af þessari samkuntu í þá næstu, svo aðra, svo aðra, svo aðra og enduðum hér heima, ásamt fyndnu, frægu og fallegu fólki. Þetta var frábært djamm...
Í kvöld er okkuð boðið í Irish til Eiríku, á morgun er það jólagleði hjá Hugleik... og þá er lokið síðustu helginni sem ég og Alli höfum saman fyrir jól... já, þetta er víst allt að skella á. Við Einsi verðum hjá foreldrum hans um jólin, það verður væntanlega skrýtið, ókunnugt hús sem ég hef aldrei komið í (tel ekki með skiptið fyrir 13 árum síðan) og þau með einhverja siði og venjur sem ég er ekki vön. Veit samt að þetta verður frábært. Það hafa allir gott að því að víkka sjóndeildarhringinn og prufa eitthvað nýtt... þótt það sé um jólin.
P.s. Hver vill stofna með mér stjórnmálaflokk? Ná eins og einum manni á þing og njóta til fullnustu þeirra forréttinda sem þeir fá, eyða styrkjum í vitleysu og vera bara spilltur fyrir opnum tjöldum? Nei, við fengjum ekki einn mann á þing... við værum í meirihluta og í ríkisstjórn! Hver vill vera memm? Pant vera ,,menningar"málaráðherra, þ.e.a.s. stýra öllum samkuntum, partýum og almennri drykkju og vitleysisgangi...
Í boði Kollýar....
Bréf frá mömmu til jólasveinsins
Kæri Jóli!
Ég er búin að vera svo góð mamma allt þetta ár. Ég hef eldað mat, bakað,
tekið til, og knúsað eftir þörfum. Setið á læknabiðstofum, þrifið gubb,
kysst á bágt, verið virk í foreldrafélaginu, rólað, kubbað og drullumallað.
Ég var að vonast til að þú dreifðir þessum óskum mínum yfir nokkur jól, þar
sem ég þurfti að skrifa þetta bréf með rauðum vaxlit sem sonur minn á, aftan
á gamalt umslag, í þvottahúsinu meðan ég beið eftir að vélin kláraði, til að
geta sett í þurrkarann. Hver veit hvenær ég hef næst lausan tíma næstu 18
ár.
Hér eru jólaóskirnar mínar.
Ég vil gjarnan fá nýja fætur sem þreytast ekki þó þeir hlaupi á eftir
krökkum allan daginn (allir litir nema fjólubláir, ég á svoleiðis). Ég vil
líka gjarnan fá handleggi sem eru nógu sterkir til að bera organdi krakka út
úr nammideildinni í hagkaup. Svo vil ég gjarnan fá nýtt mitti, virðist hafa
týnt því gamla einhverntíman á síðustu meðgöngu.
Ef þú ert í því að gefa stóra hluti þetta ár, þá vildi ég gjarnan eiga bíl
með rúðum sem ekki kámast, útvarp sem spilar engöngu fullorðinstónlist,
sjónvarp sem sýnir enga þætti með talandi dýrum og ísskáp með leynihílfi þar
sem ég get talað í símann í friði.
Á praktískari nótum myndi ég gjarnan vilja talandi dúkkudóttur sem segir
alltaf "já mamma mín" til að efla uppeldislegt sjálfstraust mitt, eitt
smábarn sem hætt er á bleyju, tvö börn sem slást aldrei, vettlinga og húfur
sem ekki týnast, og rennilása sem rennast sjálfir.
Ég gæti vel notað geisladisk með upptöku af tíbeskum munkum sem kyrja "ekki
borða í stofunni" og "láttu bróður þinn í friði" þar sem röddin mín virðist
vera á einhverju tíðnisviði sem börnin nema alls ekki, bara hundurinn.
Ef það er orðið of seint að finna þessa hluti þá get ég alveg sætt mig við
nægan tíma til að bursta tennurnar og greiða mér á morgnana og geta borðað
matinn minn áður en hann kólnar. Svo gæti ég alveg þegið nokkur
jólakraftaverk til að lífga upp á skammdegið. Væri til of mikils mælst að
gera tómatsósu ð grænmeti, það myndi létta verulega á samvisku minni?
Það væri líka til bóta ef þú gætir fengið börnin mín til að hjálpa til á
heimilinu, án þess að krefjast borgunnar eins og ítalskir mafíósar og ef
stubburinn minn væri ekki svona krúttlegur þegar hann stelst í ískápinn rétt
fyrir mat.
Jæja Jóli. Nú hringir bjallan á þurrkaranum og sonur minn lemur á hurðina og
vill fá litinn sin aftur.
Góða ferð heim og bið að heilsa Grýlu.
Jólakveðja, mamma.
PS.
Eitt að lokum. Geturðu afturkallað allar óskir um að börnin mín verði alltaf
nógu ung til að trúa á þig.
