Í boði Kollýar....


Bréf frá mömmu til jólasveinsins


Kæri Jóli!

Ég er búin að vera svo góð mamma allt þetta ár. Ég hef eldað mat, bakað,
tekið til, og knúsað eftir þörfum. Setið á læknabiðstofum, þrifið gubb,
kysst á bágt, verið virk í foreldrafélaginu, rólað, kubbað og drullumallað.

Ég var að vonast til að þú dreifðir þessum óskum mínum yfir nokkur jól, þar
sem ég þurfti að skrifa þetta bréf með rauðum vaxlit sem sonur minn á, aftan
á gamalt umslag, í þvottahúsinu meðan ég beið eftir að vélin kláraði, til að
geta sett í þurrkarann. Hver veit hvenær ég hef næst lausan tíma næstu 18
ár.

Hér eru jólaóskirnar mínar.

Ég vil gjarnan fá nýja fætur sem þreytast ekki þó þeir hlaupi á eftir
krökkum allan daginn (allir litir nema fjólubláir, ég á svoleiðis). Ég vil
líka gjarnan fá handleggi sem eru nógu sterkir til að bera organdi krakka út
úr nammideildinni í hagkaup. Svo vil ég gjarnan fá nýtt mitti, virðist hafa
týnt því gamla einhverntíman á síðustu meðgöngu.

Ef þú ert í því að gefa stóra hluti þetta ár, þá vildi ég gjarnan eiga bíl
með rúðum sem ekki kámast, útvarp sem spilar engöngu fullorðinstónlist,
sjónvarp sem sýnir enga þætti með talandi dýrum og ísskáp með leynihílfi þar
sem ég get talað í símann í friði.

Á praktískari nótum myndi ég gjarnan vilja talandi dúkkudóttur sem segir
alltaf "já mamma mín" til að efla uppeldislegt sjálfstraust mitt, eitt
smábarn sem hætt er á bleyju, tvö börn sem slást aldrei, vettlinga og húfur
sem ekki týnast, og rennilása sem rennast sjálfir.

Ég gæti vel notað geisladisk með upptöku af tíbeskum munkum sem kyrja "ekki
borða í stofunni" og "láttu bróður þinn í friði" þar sem röddin mín virðist
vera á einhverju tíðnisviði sem börnin nema alls ekki, bara hundurinn.

Ef það er orðið of seint að finna þessa hluti þá get ég alveg sætt mig við
nægan tíma til að bursta tennurnar og greiða mér á morgnana og geta borðað
matinn minn áður en hann kólnar. Svo gæti ég alveg þegið nokkur
jólakraftaverk til að lífga upp á skammdegið. Væri til of mikils mælst að
gera tómatsósu ð grænmeti, það myndi létta verulega á samvisku minni?


Það væri líka til bóta ef þú gætir fengið börnin mín til að hjálpa til á
heimilinu, án þess að krefjast borgunnar eins og ítalskir mafíósar og ef
stubburinn minn væri ekki svona krúttlegur þegar hann stelst í ískápinn rétt
fyrir mat.

Jæja Jóli. Nú hringir bjallan á þurrkaranum og sonur minn lemur á hurðina og
vill fá litinn sin aftur.

Góða ferð heim og bið að heilsa Grýlu.

Jólakveðja, mamma.

PS.
Eitt að lokum. Geturðu afturkallað allar óskir um að börnin mín verði alltaf
nógu ung til að trúa á þig.