Sá sem safnar miklum fjársjóðum hefur einnig miklu að tapa.

Já, ætli Jón Ólafsson og Baugsfeðgar séu hamingjusamari en við? Held ekki... þrátt fyrir að maður eigi fáa þúsundkalla þá á maður þá einn og engin annar, engin Íslandsbanki á hlut í þeim, engin getur gert kröfur til krónu af þeim... það sem verður úr þeim og af þeim er algerlega undir manni sjálfum komið og er það vel. Ef illa fer er ekkert annað að gera en að bretta upp ermar og herða upp hugann, blása til sóknar og mæta þessu verkefni af opnum en ákveðnum huga, hugsa um tímabundið pjéningaleysi sem verkefni sem þarfnast úrlausnar en ekki sem staðreynd sem ekkert sé hægt að gera í. Auk þess lítur fólk misjafnlega á peningaleysi... mér finnst ég aldrei hafa verið eins rík og eftir að ég hætti í sambúð með mínum barnsföður... það er vegna þess að ég réð ferðinni algerlega og tók sjálf alla ábyrgð á fjárlagahalla míns heimilis... við engan annan var að sakast og ef vel áraði þá var það bara frábært. Það er enn frábært og maður hefur það alveg ágætt... það er samt alltaf hægt að gera betur finnst manni, en myndi maður ekki þá bara fara oftar í lit og plokk? Hætta að versla í Bónus og fara að snúa sér meira að Nóatúni? Eiga alltaf afskorin blóm í vasa? Held það... þannig að lífið er bara alveg ágætt. Veit samt ekki alveg af hverju ég er að röfla um þetta.. það eru ekki einu sinni að koma mánaðarmót ;-)

Mér veittist sá heiður að afhenda Áslaugu vinkonu þrítugsafmælisgjöfina sína í dag, það var frábært. Við gáfum henni dekudag A frá Baðhúsinu... þar er allt, nudd hitt og þetta, spa tra la la, maska ba ba ba... bara allskonar sem hver kona ætti að fá að brúka af og til. Það er ekkert auðvellt að vera alltaf svona falleg og fersk ;-) Sif, Búddi, Gautur og makar voru memm í þessum pakka en þótti mér verst að geta ekki stokkið fram úr dökku skúmaskoti í stofunni hennar og hrópað: Söplæs! Komið henni verulega á óvart.. hellst þannig að Helgi fái hjartarslag og hún pissi á sig.. það væri fyndið.. eða kannski ekki ;-/

Svandís ætlar að heiðra okkur Alla skralla með nærveru sinni í nokkra daga þegar hún kemur heim þann 19. janúar... ég er að vonast til að hún ákveði að búa bara alltaf hjá okkur... það er ssssvvvooooo frábært að hafa hana, alltaf til í að passa, fyndin, snyrtileg og viðræðuhæf... svo eldar hún líka svo góðar kjötbollur ;-)))

Loksins er þessi álversbrandari minn komin í gagnið (tveim dögum of seint) og er ég verulega stolt af honum og hló agalega þegar ég bjó þetta til (sjá færslu 11. jan) ... manni finnst maður nefnilega vera oft svo fyndin í einveru sinni, seint á kvöldin þegar engin er til að hlægja með manni... þegar engin er til að ræða við þá verður maður að ræða við sjálfan sig, ekki satt??? Vinalínan er víst búin að loka á mig :-o