Jarðskjálfti... omg....

Jájá, jarðskjálfti og alles! Hvað er eiginlega í gangi? Sat í mestum hægindum mínum á klóstinu á Die Boomkikker og allt fer bara í gang... engin fyrirvari, engar aðvaranir... maður bara vaggast á klóstinu... eins og togarasjómaður í Smugunni.... þetta var hressandi. Kollý og ég höfðum ákveðið að fara aðeins niðrí bæ og kíktum inn á ýmsa staði, ekki voru margir á ferli enda margur að jafna sig enn eftir Menningarnóttina ógurlegu. Við kíktum hér og þar og uppskárum mikla gleði við að sjá fullt fólk, sérstaklega þegar maður sjálfur er eiginlega edrú. Það ar ekki fyrr en á Die Boomkikker sem hlutirnir fóru að gerast, við fengum persónulega trúbadorinn Danna til að spila nokkur óskalög fyrir okkur, hann fær tvö rokkstig fyrir að reyna að spila þau lög sem hann kunni ekki... og einnig fyrir að spila þau lög sem hann kunni... en spilaði ekki :-/ Eníveis, við hresstumst óneitanlega við þennan skjálfta þar inni, maður var minntur á að móðir náttúra er alltaf stærri, sterkari, feitari, fallegri og nærri en maður heldur. Þegar ég kom heim var bein útsending á Rás 2 um þennan atburð, Ragnar skjálfti var að segja sitt og hinir og þessir að hringja inn og segja hvernig þeir upplifðu þennan skjálfta. Þetta minnti mig óneitanlega á þegar ég bjó í Húrýgúrý (Hveragerði), þá var þetta næstum daglegt brauð og maður hafði bara gaman af. Hveraskjálftarnir voru skemmtielgir og ekkert nema gott um það segja, nema þegar rafmagnið fór af og hland hljóp fyrir hjartað.
Af dýnumálum er það að segja að sonur minn er komin með sína einka-dýnu, keypta í IKEA eftir mikið japl, tuð og brjálæði. Ég hringi í IKEA á fimmtudaginn, algerlega biluð á geðsmunum eftir þessa skítaþjónustu (eða óþjónustu) sem ég hafði fengið og fékk að vita það að það væri hægt að redda mér einni dýnu ef ég kæmi strax að sækja hana. Við brunum niðreftir og tala ég við lagermann, sem var svartur og talaði ekki neina íslensku, fékk afhenta dýnuna og fór og ætlaði að borga hana (hjá skáeygðum dreng á kassanum). Þá kom í ljós að dýnan kostaði rúmar 12.000 en ekki þessar 8.000 sem ég 8 að fá hana á. Ég apaðist á geði en reyndi að halda ró minni og útskýrði fyrir Mána (skáeygða stráknum á kassanum, fínn starfsmaður og allt það... bara rangur maður á röngum tíma) að ég ætti að borga einhverja 8.000 krónur fyrir þessa dýnu. Hann hljóp frá og talaði við einhvern boss...og svo annan... og svo annan... endaði á því að ég talaði við verslunarstjórann... hún leysti málið á einhverjum 10 mínútum en þá kom í ljós að svarti maðurinn sem talaði ekki íslensku lét mig bara hafa einhverja dýnu.. ekki mína dýnu og í því lágu öll þessu mistök. Ég fékk loks réttu dýnuna í hendur, borgaði hana og tróð í bílinn minn. Alli benti mér á þá staðreynd að það var ekki fyrr en við fengum afgreiðslu hjá hvítum manni að okkar mál leystust... sorglegt, en satt :-( Hvað er útlendingur sem talar ekki íslensku að gera í þjónustustarfi... kommon....?????