Mannillska heimsins... 

Ég hef lítið nennt að tjá mig um önnur mál en þau sem viðkoma dásamlegri dóttur okkar, því mér finnst eins og heimurinn sé gegnsýrður af einhverju ógeði og mannillsku sem ég vil helst loka augunum fyrir og láta sem sé ekki til. Þessi gaur í Austurríki er bara Satan í mannslíki, kerlingin sem frysti barnslíkin er amma hans og ástandið í Darfur er ættarmótið þeirra... veit ekki hvað það er sem fær menn til að skera brjóst af konum af hreinni illsku, drepa ófædd börn og annan viðbjóð - þetta er heimur sem ég get á engan hátt skilið (sem betur fer?) en samt er það líka svolítil sjálfselska af manni að loka augunum og láta sem ekkert c. Virðing manns fyrir mannslífinu er á öðru plani en þessara manna og mikið hlýtur þeirra heimur að vera allt öðruvísi en okkar - gætum þess vegna verið frá sitt hvorri pláhnetunni. Og hvað er til ráða? Getur ein húsmóðir í árbænum gert eitthvað til að redda málunum? ... veit ekki... veit þó að hún gerir það ekki með því að þykjast ekkert sjá og lifa í sínum sterílska heimi, þar sem eru kjötbollur á miðvikudögum, kemur heim með vörurnar í plastpoka og hefur ekki hugmynd um hvar klinkið er frá síðustu sjoppuferð. Hvað þá unglingurinn sem er svo gegnsýrður af ást foreldra sinna að hann getur ekki sett sig í spor götubarna í Rio, fattar ekki hvað hungur er, óöryggi, stríðsástand, náttúruhörmungar, kynferðisofbeldi... sem betur fer, ritar móðirin á lyklaborðið og er komin með tár í augun því hún vill að börnin sín fái aldrei að kynnast þessum hlutum...

Í ljósi þessa er hápunktur dags míns að heyra dóttur mína í fyrsta sinn hlægja dátt - og þá meina ég ekki svona ,,ha" - funny ... heldur ,,ha ha ha ha ha ha"- funny :-)