Gleðilegt sumar, elskurnar mínar og takk fyrir veturinn - hann var harður, kaldur og reyndi á, en nú er bjart framundan og vorið komið ;-) Daman okkar farin að telja upp á tveim, talar alveg heilmikið og sum orð skilur maður, syngur, dansar og það er ekki annað hægt en að elska lífið þegar maður er umvafin fólkinu sínu sem manni þykir svo ógurlega vænt um. Ástæða þess að ég er svona óvenju væmin er að ég er að sjá á eftir frumburðinum til Svínaflensulandsins Bandaríkjanna með pabbsa sínum. Bjössi bauð Alla með sér í skemmtiferð til NY og ætla þeir að skella sér á tónleika með uppáhalds hljómsveitinni sinni Opeth og verður væntanlega ógurlega gaman hjá þeim - vildi bara óska að ég væri að fara með! Við fórum og skiptum gjaldeyri í gær, erum að pakka og skoða veðurspána í Stóra Eplinu - spenningurinn er mikill (hjá mér sérstaklega) og er svona eins og ég sé að kveðja barnið í fyrsta sinn. Þessi svínaflensa vekur svolítinn ugg hjá mömmuhjartanu í mér, en við töluðum við lækninn okkar í gær og fékk Alli flensumeðal til að láta honum líða betur EF hann fær þessa blessuðu flensu, þeir feðgar dæla bara í sig lyfinu og lenda í sóttkví við heimkomu EF þeir skyldu svo ólíklega smitast... sem gerist vonandi ekki (7, 9, 13... bánk á við, á einni löpp, með 17.júní fána í hendinni...)
Annars er lífið bara dásamlegt - ég er í prófatörn í skólanum sem þýðir að þetta er að verða búið hjá mér og þá er bara útskriftin eftir í lok maí... hlakkidýhlakk...
Hér er svo eitt tóndæmi fyrir ykkur svo þið sjáið hvaða eyrnaveislu strákarnir mínir eiga eftir að njóta:
