... mamma er í Danmörku þegir síminn minn þegjandi hljóði - ég er ekki vön því og hélt að það væri betra... sakna eiginlega símtalsins fyrripart dags þar sem ég er spurð hvernig daman hafi sofið um nóttina, hvað við værum að gera... svo símtalið um kvöldið - þar sem maður er spurður hvað við hefðum gert um daginn og hvernig daman hefði það :-)
Við fórum með GulluNóu til barnalæknis í dag, því hún er svo mikill búlumíjusjúklingur og bakflæðið alveg að fara með mjólkina mína (aðallega á gólfið). Við höfum oft séð hana sofa alveg í vinkli þar sem hún fettir og brettir upp á sig og er greinilega með brjóstsviða og ef það eru til lyf sem hjálpa henni þá notum við þau bara. Hef alltaf verið með lyfjalausa stefnu á bæði börnin mín, en stundum verður maður bara að brjóta odd af oflæti sínu og horfa út fyrir kassann. Læknirinn vildi líka að við færum að gefa henni graut, en ég ætla að byrja á þessu lyfi og sjá hvernig þetta fer - hún fer í viktun og mælingu í næstu viku og sjáum við hvernig hún er að halda kúrfu áður en við ákveðum að fara að gefa henni að borða.
Svo snéri hún sér á magann í dag, en hún gerði það fyrir mörgum vikum síðan og svo ekkert meir... hefur greinilega ákveðið að þetta væri ekki þess virði og því gleymt hvernig á að gera þetta... en í dag gerði hún sér lítið fyrir og vatt sér yfir á mallakút. Svo rembdist hún og rembdist við að gera það aftur, hefur greinielga verið aftur búin að gleyma hvernig á að gera þetta... hehe...
Alli fór í sitt fyrsta atvinnuviðtal áðan og landaði vinnu í Krónunni - en hann ætlar að þéna aðeins meira en boðið er upp á í unglingavinnuni, auk þess sem hann verður að horfast í augu við það, blessað barnið að sólin er engin vinur hans - hann var frá vinnu í viku síðasta sumar vegna sólbruna... svo öll innivinna er vel þegin hjá honum :-)
Svo er Heiða mín að koma í kjúlla til okkar á eftir, Sif er að koma með strákana sína í smá visité, sólinn er að sýna sig á svölunum mínum, blómin þar eru að opna sig eitt af öðru, rykið getur beðið og draslið fer ekki neitt... á mar ekki bara að splæsa á sig íspinna í tilefni dagsins?
... hefur Leoncie haft á móti því að maður gæti sýnt vídjóið hennar beint svo beintengingin til Youtube var tekin út - örvæntið ekki því það er hér - enjoy!
Ég hef alltaf sýnt þunglyndi ótrúlega lítinn skilning, fundist þetta vera aumingjaskapur og ónenna af verstu gerð og hef haft litla sem enga samúð með þeim sem þjáist af þessum sjúkdómi. Að ég tali ekki um aðra geðsjúkdóma - ekkert annað en athyglissýki og sjálfselska af verstu gerð. Sumir vinir mínir detta af og til í djúpan pytt og eiga erfitt með að krafla sig upp úr honum aftur - einn kunningi okkar gat ekki einu sinni (drullast) til að skila inn skattskýrslunni sinni ár eftir ár og fékk áætlanir upp á margar milljónir en hann var heldur ekki (af sjálfsögðu) í neinni vinnu. Allt sökum þess að hann var með svo mikinn verkkvíða og þunglyndi... sem mér fannst óskiljanlegt. Allir vinir mínir frá æskuárunum gengu heilir til skógar og svona geðræn vandamál var bara eitthvað sem fólk úr Breiðholtinu glýmdi við...
... svo brennur svo við að manneskja mér nákomin er með geðsjúkdóm - sem ekkert mikið ber á svona dags daglega... en suma daga er þessi manneskja öðruvísi og hegðunin ekki eins og hún á að sér að vera... og það eru engin látalæti, leti né athyglissýki. Þessi manneskja er með geðsjúkdóm sem litar allt í kringum hana þegar hann nær yfirhendinni, stundum verður allt svart - stundum allt bjart.
Núna er allt bjart - en eiginlega allt of bjart... ég stend hjá og fæ ofbirtu í augun og get lítið gert, nema sýnt stuðnig og vera til staðar. Allir í kringum þessa manneskju verða að vera með sólgleraugu, svo mikið lýsir hún upp allt í kringum sig. Toppnum er náð og lengra kemst engin upp á við... leiðin niður er brött og löng.
Heppin er ég að vera þessi venjulega manneskja sem er með lundargeð eins og hjartalínurit hjá dauðum manni - heppin að þekkja ekkert svona af eigin raun - heppin að reyna að setja mig í þessi spor og þurfa ekki að standa í þeim sjálf...
Verið góð við hvert annað, elsku elskurnar mínar - þið eigið öll einhvern sem þykir vænt um ykkur og ykkur þykir vænt um fullt af fólki - ekki vera hrædd við að sýna það... það gæti verið of seint á morgun. Segðu eitthvað fallegt við fólkið í kringum þig, hældu því eða snertu á einhvern hátt - kannski bjargar þú deginum hjá einhverjum... kannski bara lífinu?
*sjitt, hvað ég er væminn... er n.b. ennþá með Gullu Nóu á brjósti svo ég get skýlt mér að einhverju leyti á bak við truflaða hormónastarfssemi :-)*
Við fengum þennan ógurlega flotta og fína stól að gjöf frá fyrrum samstarfsfólkinu mínu hjá JB Byggingafélagi - af sjálfsögðu var eintakið sem við fengum gallað og var ég búin að vera í heilan dag og rétt að verða gráhærð af því að púsla honum saman... en fengum svo nýtt eintak og féll hann saman eins og flís við rass ... daman ógurlega sátt í stólnum og getur alveg setið ein og sér í smá stund í honum. Flotta peysan sem hún er í er prjónuð af Gullu ömmu - glæsileg peysa í glæsilegum stól með enn glæsilegri dömu :-)
.. á hverju ári horfi ég á Júróvisjón og vonarneistinn sem maður er svo vitlaus að láta kvikna - slokknar um leið og fyrstu tölur birtast - og á hverju ári heiti ég því að þetta sé ekki tímans virði, honum c betur varið í eitthvað gagnlegra... eins og t.d. prjónaskap :-/
Alveg óvart er ég svo búin að plana júróvisjónpartý... og meira að segja á fimmtudagskvöldið ætla ég að fylgjast með og hlægja að vitleysunni - þó með vonarneista í augum. Áðan stóð ég mig svo að því að boða fólk ,,óvart" í mat í kvöld til að fylgjast með undanúrslitunum (þar sem n.b. engir Íslendingar eru að keppa) og spila svo á eftir... annaðkvort póker eða bara á gítar...
... maður er bara svo mikill íslendingur að það er hver afsökunin gripin fegins hendi til að lyfta sér upp...
Um helgina þá plantaði ég líka fallegum sumarblómum á svalirnar okkar og eru þær svoooo fínar og flottar - er ekki um að gera að bjóða til sín vinum sínum þótt afsökunin sé frekar leim? Það er alteint félagsskapurinn sem skiptir máli - ekki sjónvarpsdagskráin :-)
... þá virðist dóttir mín átkær ætla að taka sér meira en fimm mínútna blund og er búin að sofa vært í vöggunni sinni í heilar 15 mín... kannski hún nái klukkutíma í þetta skiptið?
... á meðan er móðirin ekki að sinna húsverkunum eins og sannri húsfreyju sæmir (samanber vinnuheitið í Símaskránni) - nenni bara ekki að eyða fáum frímínútum sem maður á í svoleiðis stöff...
Fórum í ofurmömmuleik í gær með Ástu og Siggu Láru, tók með mér leynigest sem er ofurbarnapían mín og bestasta besta vinkona í öllum heiminum... það var ógurlega gaman og býr Sigga Lára svo vel að vera í akkúrat þeirri fjarlægð frá bakaríinu að það réttlætir allskonar sykurkaup - kaupa þar og borða hjá henni... með góðri samvisku :-)
...annars er ég að sinna hinu blogginu mun betur þessa dagana þar sem Gulla Nóa tjáir sig um daginn og veginn - ég hreinlega nenni ekki að tala um eitthvað fullorðins hér... þessi borgarstjórn er bara rugl og borgarstjórinn okkar er bara g e ð v e i k u r!
Í dag á lítil skvísa afmæli en hún er heilla þriggja mánaða, hún hélt upp á daginn með því að vakna snemma (kl 09) og kveðja pabba sinn í vinnuna, svo er hún búin að vera ógurlega hress og kát með mömmu sinni að sinna heimilisstörfunum. Á eftir æltum við að fara á bókasafnið og næla okkur í lesefni og svo verður farið í annað afmæli...
Eva á línunni á nefnilega líka afmæli, en hún er fimm ára í dag og er fjölskyldum boðið í vinnuna til kökuáts og annara hátíðahalda í tilefni dagsins :-)
Ég hef lítið nennt að tjá mig um önnur mál en þau sem viðkoma dásamlegri dóttur okkar, því mér finnst eins og heimurinn sé gegnsýrður af einhverju ógeði og mannillsku sem ég vil helst loka augunum fyrir og láta sem sé ekki til. Þessi gaur í Austurríki er bara Satan í mannslíki, kerlingin sem frysti barnslíkin er amma hans og ástandið í Darfur er ættarmótið þeirra... veit ekki hvað það er sem fær menn til að skera brjóst af konum af hreinni illsku, drepa ófædd börn og annan viðbjóð - þetta er heimur sem ég get á engan hátt skilið (sem betur fer?) en samt er það líka svolítil sjálfselska af manni að loka augunum og láta sem ekkert c. Virðing manns fyrir mannslífinu er á öðru plani en þessara manna og mikið hlýtur þeirra heimur að vera allt öðruvísi en okkar - gætum þess vegna verið frá sitt hvorri pláhnetunni. Og hvað er til ráða? Getur ein húsmóðir í árbænum gert eitthvað til að redda málunum? ... veit ekki... veit þó að hún gerir það ekki með því að þykjast ekkert sjá og lifa í sínum sterílska heimi, þar sem eru kjötbollur á miðvikudögum, kemur heim með vörurnar í plastpoka og hefur ekki hugmynd um hvar klinkið er frá síðustu sjoppuferð. Hvað þá unglingurinn sem er svo gegnsýrður af ást foreldra sinna að hann getur ekki sett sig í spor götubarna í Rio, fattar ekki hvað hungur er, óöryggi, stríðsástand, náttúruhörmungar, kynferðisofbeldi... sem betur fer, ritar móðirin á lyklaborðið og er komin með tár í augun því hún vill að börnin sín fái aldrei að kynnast þessum hlutum...
Í ljósi þessa er hápunktur dags míns að heyra dóttur mína í fyrsta sinn hlægja dátt - og þá meina ég ekki svona ,,ha" - funny ... heldur ,,ha ha ha ha ha ha"- funny :-)
